M06 (Voor Désanne)

Ik ben een loonslaaf die de uren verbijt.
Ik moet met hondse chefs zien te dealen,
veroordeeld tot het likken van hun hielen.
En dan de collega's. Al die haat en nijd ...

AI, verlos ons! Nooit meer knielen!
Niemand die nog onder een ander lijdt.
Gepest, gepakt, allemaal verleden tijd.
Nooit meer iemand tussen scherpe wielen.

Ruimte voor hen die uit de ratrace vielen.
Waar het spontane heel gewoon gedijt.
En vooral ook: beloning naar vlijt

Wordt de kantoortuin dan toch bevrijd?
Waar is de M06 die ons, horigen, leidt
naar het land van de vrij dansende zielen?