De brug bij Zaltbommel, jaren later

Nieuwsgierig gemaakt door Nijhoffs gedicht
ben ik rond kerst naar Zaltbommel getogen.
De bruggen zien, spel van kabels en bogen.
Daaronder en -naast de oude ansicht

met torens uit tijden, lang vervlogen.
Oud en nieuw in ontluikend evenwicht
of dadendrang die op den duur ontwricht?
Net nadat ik dit had overwogen,

galmde over de Waal een scheepsbericht.
Plots raakte een bundel verblindend licht
een scheepsboeg, ploegend op vol vermogen

en trof een jonge vrouw in het gezicht.
Moeder! Weet dat oren noch ogen me bedrogen.
Je zong: "Ere zij God in den hoge".